• „Zbędna pomoc jest przeszkodą w rozwoju, w stopniu proporcjonalnym do swojej bezużyteczności.”
    M. Montessori

  • „Edukacja nie jest tym, co robi nauczyciel, lecz naturalnym procesem zachodzącym w człowieku”
    M. Montessori

  • „Pierwszym aktem dziecka, potwierdzającym świadomość jego własnej niezależności,

    jest jego obrona przed tymi, którzy próbują mu pomóc.”
    M. Montessori

Cele pedagogiki

Cele pedagogiki Montessori

Pedagogika Montessori pomaga w rozwijaniu indywidualnych cech osobowości, w formowaniu prawidłowego charakteru, zdobywaniu wiedzy, umiejętności życiowych, szkolnych oraz współdziałania.

Cele te realizowane są poprzez pomoc dziecku w:

  • rozwijaniu samodzielności i wiary we własne siły
  • wypracowaniu wewnętrznej samodyscypliny, opartej na samokontroli, a nie na zewnętrznym przymusie, czy uzależnieniu od nagrody
  • formowaniu postawy pracy zespołowej bez rywalizacji i oceny
  • zamiłowaniu do pracy i porządku w otoczeniu
  • osiąganiu długotrwałej koncentracji nad wykonywanym zadaniem
  • rozwijaniu indywidualnych uzdolnień i umiejętności współpracy
  • budowaniu szacunku dla pracy i indywidualności innych osób

Zadania pedagogiki Montessori:

nauka przez działanie:

dzieci zdobywają wiedzę i praktyczne umiejętności poprzez własną aktywność, w specjalnie przygotowanym otoczeniu

samodzielność:

dzieci swobodnie wybierają rodzaj, miejsce, czas i formę pracy (indywidualną lub w grupie) przy zachowaniu reguł społecznych; rozwijają indywidualne uzdolnienia i uczą się tego, co sprawia im przyjemność i jest potrzebne do indywidualnego rozwoju

koncentracja:

dzięki specjalnie zaprojektowanym pomocom, dzieci ćwiczą precyzję ruchów i wytrwałość przy wykonywaniu konkretnych zadań

porządek:

dzieci przestrzegając zasad porządku w otoczeniu i swoim działaniu, odczuwają porządek w swoim wnętrzu

społeczne reguły:

zróżnicowane wiekowo grupy, sprzyjają wymianie wzajemnych zdolności i umiejętności; dzieci uczą się przestrzegać reguł: nie krzywdź, nie niszcz, nie przeszkadzaj innym w pracy

obserwacja:

jest kluczem do poznania dziecka, drogowskazem dla nauczyciela, jakie pomoce powinny znaleźć się w otoczeniu, aby zapewnić optimum dziecięcych możliwości indywidualny tok rozwoju każdego dziecka: dziecko pracuje według własnego tempa i możliwości, podejmując aktywności, do których jest już gotowe i którymi jest zainteresowane