„Zbędna pomoc jest przeszkodą w rozwoju, w stopniu proporcjonalnym do swojej bezużyteczności.”
M. Montessori
„Edukacja nie jest tym, co robi nauczyciel, lecz naturalnym procesem zachodzącym w człowieku”
M. Montessori
„Pierwszym aktem dziecka, potwierdzającym świadomość jego własnej niezależności,

jest jego obrona przed tymi, którzy próbują mu pomóc.”
M. Montessori

Co wyróżnia

Co wyróżnia przedszkole Montessori od przedszkola tradycyjnego?

ORGANIZACJA PRACY

PRZEDSZKOLE Montessori:	PRZEDSZKOLE tradycyjne:
Kładziony jest nacisk na zrozumienie	Kładziony jest nacisk na uczenie się na pamięć
Podejście do nauczania głównie indywidualne	Podejście do nauczania głównie grupowe
Kładziony jest nacisk na tworzenie relacji społecznych	Kładziony jest nacisk na mechaniczne zachowania społeczne
Grupy zróżnicowane wiekowo powodują, że dzieci uczą się wzajemnie od siebie, rozwijają samodzielność i niezależność od dorosłych.	Podział dzieci na grupy według tego samego wieku powoduje konkurencję wśród rówieśników na zasadzie „lepszy-gorszy”.
Odzwyczajanie od nagrody i kary, dzięki czemu następuje naturalny rozwój i kształtowanie się wewnętrznej samodyscypliny dziecka.	Częste nagrody i kary zaburzają rozwój samodyscypliny.
Uporządkowane otoczenie – każdy przedmiot ma swoje miejsce w sali.	Dowolność ustawienia.

NAUKA

PRZEDSZKOLE Montessori:	PRZEDSZKOLE tradycyjne:
Dziecko pracuje indywidualnie z wybranym przez siebie materiałem, dostosowanym do jego rozwoju, potrzeb i zainteresowań.	Dzieci pracują w grupie, jednakowo według ustalonego programu zajęć dla danego rocznika.
Dziecko wybiera miejsce, formę pracy i czas jaki chce danemu zadaniu poświęcić.	Nauczyciel wybiera miejsce, formę i czas zajęć.
Odpowiednio przygotowane otoczenie edukacyjne mobilizuje do działania.	Nauczyciel skłania do działania.
Materiał dydaktyczny Montessori jest tak skonstruowany, że poprzez kontrolę błędu, umożliwia samodzielną naukę dziecka.	Nauka i wskazywanie błędów, odbywa się za dużym pośrednictwem grupy lub nauczyciela.
Dziecko otrzymuje odpowiedni czas na zakończenie zadania.	Określony czas przeznaczony na wykonanie zadania.
Tempo nauki wyznaczone indywidualnie przez ucznia.	Tempo nauki narzucone przez grupę i nauczyciela.
Wewnętrzne wzmocnienie sukcesu naukowego.	Zewnętrzne wzmocnienie sukcesu naukowego .
Osobiste uczucia postępu lub jego brak.	Nagrody i kary.
Dziecko pracuje swobodnie poruszając się w sali i wybierając interesującą go aktywność .	Zazwyczaj przypisane stałe miejsce w sali, brak możliwości wstawania z miejsca i swobodnego poruszania się.
Uczestnictwo w grupie jest kwestią wyboru	Wymagane jest uczestnictwo w grupie
Nauka samodzielności poprzez materiały oparte na postrzeganiu zmysłowym.	Nauka samodzielności pozostawiona rodzicom.
Pomoce dydaktyczne podzielone na poszczególne działy są elementami świata rzeczywistego.	Duża ilość zabawek i bajek wprowadzających w świat fantazji.
Materiał utrwalany jest poprzez możliwość powracania do wcześniejszych zadań i związanych z nimi odczuciami wewnętrznymi.	Materiał utrwalany jest indywidualnie przez dziecko w domu z rodzicem.
Szeroki wachlarz pomocy sensorycznych, za pomocą, których dziecko rozwija wszystkie swoje zmysły i myślenie przestrzenne, niezbędne do matematyki.	Niewielki nacisk na rozwój sensoryczny.
Przechodzenie od konkretu do abstraktu.	Nacisk kładziony na myślenie abstrakcyjne.
Realne działanie.	Odgrywanie ról i fantazje.

NAUCZYCIEL

PRZEDSZKOLE Montessori:	PRZEDSZKOLE tradycyjne:
Materiały pozwalające na samonauczanie pomagają dziecku uczyć się pojęć.	Nauczyciel uczy dziecko pojęć.
Nauczyciel zachęca do współpracy w nauczaniu.	Nauczanie prowadzone jest przez nauczyciela.
Dziecko kierowane wewnętrznym planem rozwoju, poprzez samodzielny wybór materiałów, zdobywa kolejne umiejętności,	Nauczyciel przydziela pracę i realizuje jeden program dla wszystkich.
Dziecko odkrywa swoje błędy.	Nauczyciel wskazuje błędy dziecka.
Nauczyciel sprawuje funkcję przewodnika klasy.	Nauczyciel sprawuje kontrolę nad klasą.
Środowisko oraz metoda zachęcają do samodyscypliny.	Dyscyplina skupia się wyłącznie w gestii nauczyciela.
Nauczyciel jest przewodnikiem i obserwatorem dziecka.	Nauczyciel znajduje się w centrum jako głównie prowadzący.
Nauczyciel zwraca się do dziecka.	Nauczyciel zwraca się do grupy.